این پژوهش از دید نشانه‌شناسیِ ساختگرا به تحلیل تصاویری می‌پردازد که از طریق رسانه‌های غربی در دوران حوادث پس از انتخابات سال 88 ، که از سوی رهبر معظم انقلاب «فتنه» نامیده شد در انحراف افکار عمومی و وارونه جلوه دادن واقعیت سعی کرده‌اند. این مسئله در غیاب هنرهای تجسمی و خالی شدن عرصه از هنرمندان متعهد و اطلاع‌رسانی ناکافی در ایران بیشتر نمودار شد. مهمترین هنری که در این دوره بر اساس ذات خود سعی در انتقال مستند رویدادها داشت، «عکاسی مستند اجتماعی» بود که بر اساس تحلیل نشانه‌شناختی می‌توان به مجعول بودن واقعیتِ ساخته شده توسط عکسهای آن پی‌برد. این پژوهش به‌روش توصیفی ـ تحلیلی و براساس منابع کتابخانه‌ای انجام گرفته و در بخش تحلیل تصاویر فتنه 88 به‌دلیل کم‌سابقه بودن تحقیقاتی از این دست به‌صورت مکتوب (بویژه در حوزه هنر) از فضای اینترنت برای دستیابی به عکسها استفاده شده است.
بهستانی, مجید, & بهارلو, علیرضا. (1396). تحلیلی نشانه‌شناختی از جایگاه هنرهای تجسمی در فتنة 88 و ارتباط آن با سنّت تصویری ایرانی ـ شیعی. دولت پژوهی ایران معاصر, 2(2), -.
MLA
مجید بهستانی; علیرضا بهارلو. "تحلیلی نشانه‌شناختی از جایگاه هنرهای تجسمی در فتنة 88 و ارتباط آن با سنّت تصویری ایرانی ـ شیعی", دولت پژوهی ایران معاصر, 2, 2, 1396, -.
HARVARD
بهستانی, مجید, بهارلو, علیرضا. (1396). 'تحلیلی نشانه‌شناختی از جایگاه هنرهای تجسمی در فتنة 88 و ارتباط آن با سنّت تصویری ایرانی ـ شیعی', دولت پژوهی ایران معاصر, 2(2), pp. -.
VANCOUVER
بهستانی, مجید, بهارلو, علیرضا. تحلیلی نشانه‌شناختی از جایگاه هنرهای تجسمی در فتنة 88 و ارتباط آن با سنّت تصویری ایرانی ـ شیعی. دولت پژوهی ایران معاصر, 1396; 2(2): -.
)