جایگاه‌شناسی اصل صداقت سیاسی در سیره مبارزاتی امام خمینی(ره)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

عضو هیئت علمی دانشنامه انقلاب اسلامی

چکیده

در مقام تزاحم مصالح و منافع سیاسی با مسئله پایبندی به صداقت، مبانی سیاسی مختلف می‌تواند نسخه‌های متفاوت ارائه کند؛ در برخی مبانی فکری، در صورت تزاحم صداقت با منافع ملی و مصالح عمومی، تجویز دروغ، عادی و بلکه ضروری تلقی می‌شود؛ اما در برخی مبانی، دروغ و خدعه و نیرنگ منافی با سعادت اخروی و سیاست الهی تصویر می‌شود؛ حتی در صورت تزاحم ممنوع شمرده می‌شود. طبعاً کاربست تقیه، توریه و خدعه، در مقام رویارویی با دشمن را، که در برخی متون دینی نیز شواهدی بر جواز کاربست آن به‌چشم می‌خورد، نمی‌توان نقطه نقض این دیدگاه برشمرد و باید آن را جزو استثنائات خلاف قاعده بشماریم یا تخصصاً از موضوع بحث خارج کنیم. مطالعه سیره سیاسی و اظهار نظرهای امام در در برهه‌های مختلف نهضت نشان می‌دهد که مراعاتِ صداقت و حرکت بر مدار امانت و درستی، اصل ثابت در زندگی و شخصیت ایشان بوده و در هیچ‌یک از مقاطع خطیر به‌دلیل منافع و مصالح از این اصل دست بر نداشته است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Status of the Principle of Political Honesty in the Combat Style of Imam Khomeini (RA)

نویسنده [English]

  • sohrab moghadami
چکیده [English]

Different political schools can offer various remarks regarding the position of conflict between political interests and adherence to honesty. If honesty conflicts with national interests and public welfares, lying is considered normal, and even necessary according to some ideologies. However, in some schools, lying, deceptions and playing tricks are contrary to the prosperity in the hereafter and in the divine strategy, and are forbidden even in cases of conflict. Naturally, resorting to “Taghiyyeh”, “Toorieh”, and playing tricks in the time of confrontation with the enemy, which are recommended in some religious texts as permissible deeds, cannot be considered as a violation of this decree; rather, it should be considered as an exception to the rule or must be withdrawn from the subject. The study of Imam Khomeini’s political life and his views in different circumstances of the movement shows that commitment to honesty and moving on the path of trustworthiness and righteousness were permanent principles in his life and personality. He never neglected these principles in any of the critical cases because of his interest or expedience.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Imam Khomeini
  • Islamic Revolution
  • political life
  • political honesty
  • applied ethics
امام خمینی، روح‌اله (1378)، صحیفه امام؛ مجموعه آثار امام خمینی (بیانات، پیام ها، مصاحبه ها، احکام، اجازات شرعی و نامه ها)، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
اسلامی، محمدتقی (1397)، روش‌شناسی موردکاوانه در اخلاق کاربردی، پژوهش‌های فلسفی کلامی، ش 75: 93 تا 112.
ایازی، محمدعلی؛ آرمین، محسن (1395)، میزگرد، ماهنامه مهرنامه، س 8، ش 51.
بهبودی، هدایت‌الله (1396)، الف لام خمینی، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی.
خمینی، سیداحمد (1383)، دلیل آفتاب؛ خاطرات یادگار امام، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س).
دعایی، سید محمود (1387)، گوشه‌ای از خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمود دعایی، چ دوم، تهران: عروج.
روحانی، سیّد حمید (1382)، نهضت امام خمینی، دفتر سوم، چ پنجم، تهران: بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی.
روحانی، سیّد حمید (1390)، نهضت امام خمینی، دفتر چهارم، چ اول، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
روحانی، سیّد حمید (1392)، نهضت امام خمینی، دفتر اول و دوم، چ نوزدهم، تهران: بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی.
کوثر (1374)، مجموعه سخنرانیهای حضرت امام خمینی همراه با وقایع انقلاب اسلامی (1340 ـ آبان 1357)، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
میریان (1394)، روایت میریان از زبان سید احمد‌ خمینی: آقای هاشمی، امام هیچ‌وقت به مردم دروغ نگفت، 13خرداد. قابل بازیابی در:                                                                                            https://www.tasnimnews.com.
نجف لکزایی (1389)، روش‌شناسی اندیشه سیاسی امام خمینی(ره)، رهیافتهای سیاسی و بین‌المللی، ش 23: 99 ـ 77.
یاران امام به روایت اسناد ساواک (1376)، شهید آیت‌اللّه سیّد محمدرضا سعیدی، ج اول، تهران: مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.